Liefde is…

Liefde is bij elkaar horen.
En dan met de nadruk op het woord ‘elkaar’. Elkaar drukt een onderlinge relatie uit. En daar weten jullie alles van. Kijk jullie nou eens zitten. Helemaal verliefd!

Maar dit samen zijn is iets wat lang geleden Adam, de eerste mens moest missen toen hij genoot van een prachtig paradijs, maar toch een soort van leegte ervoer. 

Wij mensen zijn gemaakt om met elkaar de dingen te beleven. We willen ons verbinden met een ander. In de relatie tot een ander vinden we ten diepste wie we zijn. In de relatie tot een ander weerspiegelen we ook de persoonlijke relaties tussen Vader, Zoon en Heilige Geest. In die zin zijn we een beeld van God. Hoe gaaf is dat?!

Liefde is bij elkaar horen.

Toen God uiteindelijk de vrouw schiep, riep Adam het blij uit: “Eindelijk iemand zoals ik! Een mens die me kan aanvoelen en aanvullen. Een helper.” En dan geen minderwaardig hulpje, maar een volwaardige tegenpool waarmee je samen de uitdagingen van het leven aankan.

Ons verlangen om ons voor een langere tijd aan een ander te verbinden heeft te maken met het feit dat we maar al te goed weten dat we in onszelf incompleet zijn. We hebben die ander echt nodig! 

Liefde is bij elkaar horen. 

En dan nu met de nadruk op het werkwoord ‘horen’. Liefde is vooral luisteren naar de ander. En dat is soms nog best een hele klus. Het is menselijk om vooral te horen wat we willen horen. Als we echt de ander willen begrijpen moeten we ons best doen. Onze stinkende best doen om te horen wat die ander nu echt bedoelt. 

Het blijkt dat uit onbegrip allerlei vervelende situaties kunnen ontstaan. Soms weet je zelf niet eens waarom je zo emotioneel, boos of geïrriteerd wordt. Laat staan dat de ander begrijpt wat er nu echt ten diepste aan de hand is. En voor je het weet gaan er verwijten over en weer en ben je boos op elkaar. 

We hebben in de loop der jaren steeds meer leren zien dat achter elk verwijt een verlangen ligt. De kunst van samenleven is het te kunnen opbrengen om achter een verwijt het verlangen tevoorschijn te halen. Natuurlijk is het lastig als de ander jou van alles voor de voeten gooit. Je voelt je aangevallen en menselijkerwijs wil je je verdedigen. Het getuigt echter van volwassenheid als je het toch kunt opbrengen om vanuit een stuk mildheid de juiste vragen te stellen. Je kunt dan denken aan vragen als: ‘waarom raakt dit je zo’? of ‘waar heb je nu echt behoefte aan?’, ‘Hoe kan ik je helpen’?

Het mooie is dat je hiermee een eerste stap zet om de ander te begrijpen en dit geeft lucht in de communicatie. Er ontstaat een gesprek waarin je de ander echt ontmoet!