BARNEY oftewel Raymond van Barneveld lijkt nu echt zijn dartpijltjes aan de wilgen te hangen. Hij had zo graag nog één keer willen schitteren, maar het liep zo anders. Roemloos ging hij in de eerste ronde van een belangrijk toernooi ten onder. De teleurstelling droop van z’n gezicht. Ik vond het pijnlijk om deze landgenoot zo te zien worstelen. Nu heb ik niet zoveel met darten, maar de psychologische kanten van dit verhaal houden me wel bezig.
Het doet me namelijk wel wat als ik Barney hoor zeggen dat ie van zichzelf walgt en dit zichzelf nooit zou vergeven. Ik voel met m mee omdat ik goed de verleiding begrijp om je eigenwaarde op prestaties te baseren. Je hebt ooit applaus ontvangen voor een bepaald kunstje en gaat geloven dat dit de manier is om gelukkig te zijn.
Tja, we hoeven elkaar niet uit te leggen dat applause van mensen geen betrouwbare bron is van geluk. Het komt en het gaat! En toch lijk ook ik er weer regelmatig in te trappen.
Wat zou ik tegen Barney en mezelf willen zeggen? Is er wel een uitweg uit dat gevoel van minderwaardigheid of zelfs mislukking?
Nu ik er zo over nadenk kom ik weer terug bij het begin. Het begin van alle liefde. Het begin van de oplossing voor onze uitdagingen en problemen. God zelf heeft ons gemaakt en weet wat we ten diepste nodig hebben. Hij is de bron die nooit ophoudt of teleurstelt! Jezus is het antwoord voor onze dorst…
‘Is er iemand die dorst heeft? Kom dan maar hier en drink, ook al heb je geen geld’ Jesaja 55: 1
